De vakantie is al een week voorbij, maar van bloggen is tot nu toe niets terecht gekomen. Van schilderen en met een boek op de bank ook niet. Wat heb ik dan wel gedaan? Eerlijk gezegd weet ik het niet. De dagen zijn voorbij voordat ik er erg in heb. Er gebeurt wel het een en ander, ook ben ik bezig met het een en ander, maar als dat gedaan is heb ik geen puf meer nog aan iets nieuws te beginnen. Blijkbaar heb ik in de vakantie niet genoeg energie opgedaan. Zit ik aan tafel met mijn laptop, sluit ik die. Pak ik een boek, leg ik het toch weer weg. Neem ik me voor de volgende dag te schrijven, gebeuren er weer andere dingen waar ik mijn aandacht bij nodig heb. Er zijn onverwachte gasten. Familie, Vriendin en andere Vriendin. Ik heb afspraken. Ook de ‘ruggendokter’ heb ik weer bezocht.
Maar de meeste tijd en energie wordt opgeslokt door de vraag: Waarom ruikt het in de muziekkamer van Man zo smerig? Ramen open of dicht, het maakt niet uit. Het ruikt gewoon smerig. We weten niet eens de vieze lucht thuis te brengen. Gek eigenlijk. De kamer is compleet gerenoveerd met nieuw stucwerk en een nieuwe vloer. Er hangen nieuwe gordijnen. Er staan nieuwe kasten voor boeken, elpees, cd’s en apparatuur. Man en ik kruipen beurtelings over de vloer. Zien jullie het voor je? Snuffelen aan het vloerkleed, aan de bank, in alle hoekjes, aan de apparatuur. Niets. Het moet wel van buitenaf komen. Maar waar vandaan?
Ik breng veel tijd door in de muziekkamer. Laat alles tot me doordringen. Geluiden die er zijn, in stilte hoor je van alles, het getjilp van de vogels, snuif de geur van de bank op, van het vloerkleed, de geur in de ‘lucht’. Na dagen zoeken ontdek ik per toeval de boosdoener. Aan de dakgoot hangt, nog van de vorige bewoners, een lusje van touw. Het is uitermate geschikt om iets aan op te hangen. Terug naar wat ik wil vertellen.
Ik open het raam, pak het jasje van Man en een vlaag van rioollucht komt voorbij. Bij thuiskomst maan ik Man meteen het plat dak op te gaan en zijn neus in de regenpijp te steken. De mannen van het klusbedrijf zijn snel gebeld en de volgende dag al wordt er gegraven. Onze nieuwe regenpijp blijkt rechtstreeks op het riool aangesloten. De klus is snel verholpen.
En zo gaan de dagen voorbij. Ik durf het bijna niet te schrijven, het is de Goden verzoeken, maar vanaf nu wordt het rustiger. De pagina’s in mijn agenda zien er ‘schoon’ uit, dat wil ik zo houden. Eindelijk weer een begin gemaakt. Het is een non-stop verhaal, geschreven in 10 minuten. Ik mis het bloggen. Niet alleen het bloggen. Ook het contact met jullie en de grappige en lieve reacties. Vanaf vandaag doe ik mijn uiterste best weer een paar keer per week iets te posten. Afgesproken.
14 reacties. Plaats een nieuwe
En ik miste jou en je blogs ook! x
fijn om je weer te lezen, Ellie – leuk en vlot geschreven en spannend ook van die lucht! ik dacht even aan een rot ei, zoals bij een andere facebookvriendin vorige week… het beste is natuurlijk gescheiden waterafvoer, mar als het op het riool is, moet er mistend een zwanenhals tussen… wt dan weer een erg mooie naam is voor een vies klusje 🙂 –
Ach Anke…dat is een mooi welkom voor mij, dank x
Anne, wij hadden allerlei scenario's bedacht tot en met een rottend iets onder de vloer verstopt….oh oh…maar een rot ei is ook verschrikkelijk, één keer gehad. Gelukkig is het opgelost door een 'zwanenhals'….de mannen hebben naderhand koffie en koek gehad en dat deed hen het vies klusje snel vergeten…:) –
Moet er wel om lachen… jullie over de vloer heen, opwippende geurdader zoekende neuzen en dan dit…:-) Heerlijk stukje…
Dank voor je compliment en heerlijk dat ik je aan het lachen heb gemaakt, Marnel 😀
Soms denk ik ook even, hoe deed ik dat vroeger toen ik fulltime werkte? Nog steeds de dagen te kort en zoveel wat blijft liggen wat ik ook nog zo graag zou willen doen. Maar elke dag is een nieuwe start. Met elke ochtend een bepaalde tijd inplannen (begin EN eindtijd) alles loslaten en alleen voor mezelf iets creatiefs doen, maakt dat ik heel tevreden blijf.
Carla, wat een mooie en ook bruikbare tip! Ik laat me wel eens afleiden van dat wat ik wil doen, maar door mijn ziek-zijn heb ik ook minder energie. Maar juist daarom moet ik eerst het creatieve beetpakken….dat is wat ik wil en waardoor ik o.a. ook een tevreden en opgewekt mens blijf 🙂
Afgesproken! Een goede tip van Carla 🙂
Dank dat je 'mij'.weer hebt gelezen! Een grote druk rust op mijn schouders 😊 maar ik ga ervoor, Mieke!
En ook even hier Ellie, wat een prachtig schilderij, ik ga er tenminste vanuit dat dit van jou hand is en als dit niet zo is, dan is het echt jouw stijl! Liefs 🙂 In beweging ben jij wel degelijk hoor!
Jannie, ik bloos van zoveel lieve complimenten 🙂 Maar het meest raakt mij jouw laatste zin: 'In beweging ben jij wel degelijk hoor!' Dank je, komt precies op het goede moment 😉 Het 'schilderij' is jaren geleden een proef op papier geweest en voor mijn gevoel zo mooi geworden dat ik het heb ingelijst 🙂 Heb het al een paar keer kunnen verkopen…niet gedaan, ben er erg aan gehecht! Lieve groet xxx
Hey, Ellie, Mooie blog hoor. Weet je welk woord er bij mij naar boven kwam? Kairos!
Ik weet niet, of je bekend bent met de boeken van Joke Hermsen? Zij is schrijfster en filosofe. Haar laatste boek met de titel Kairos, gaat over het nemen van Kairos tijd, oftewel rust. Lekker lanterfanten, je hoofd leegmaken enz. Dus, lieve Ellie, schaam je niet. Niks aan de hand hoor. Lieve groet van mij, Hielkexxx
Hielke, ik heb al eens iets van Joke Hermsen gelezen en 'Tweeduister' ligt te wachten op de stapel. 'Kairos' staat al een tijdje op mijn 'te-wensen-boeken-lijst 🙂 ik moet nog beter leren te rusten en op te laden alvorens weer verder te kunnen! Dank voor je mooie reactie 😊