Een dag of tien later

Leven
Op zaterdag 4 april heb ik mijn laatste ‘schrijfsel’ gepost. Met moeite. De internetverbinding valt steeds weg. Die dag heb ik zo nu en dan nog gereageerd op iemands schrijfsel, daarna wordt het zo goed als stil van mijn kant. Sporadisch kan ik via de telefoon nog iets van me laten horen. Je zou denken dat ik in de dagen zonder internet veel andere dingen heb gedaan. Dat valt tegen. Ik heb nauwelijks gelezen, geschreven of geschilderd. Als ik terugkijk heb ik de tijd voorbij laten glijden.
5 april 2015
Eerste paasdag. We ontbijten natuurlijk met eitjes. Op talentvolle wijze beschilderd door Man en op tafel gezet in grappige eierdoppen van de kringloopwinkel. Alleen al het kijken ernaar maakt ons vrolijk. De hele dag in de tuin bezig geweest. Man doet het werk, ik stuur en let op of alles wordt zoals we het hebben bedacht. 
  
6 april 2015
Man weer bezig in de tuin. Ik help zo nu en dan. Geen zwaar werk. Hooguit plant ik een paar kleine bodembedekkers. Aan het eind van die tweede paasdag hebben we een paar honderd plantjes in de grond gestopt. Verder zorg ik voor koffie, op zijn tijd iets lekkers, voor het avondeten en het maken van foto’s. Zo verstrijken de paasdagen.
   
7 april 2015
Vandaag Vriendin/Schoonzus M op bezoek. Heerlijk ‘bij’ praten en samen stofjes uitleggen voor een quilt die zij gaat maken. Op de fiets naar het tuincentrum geweest. Daar koop ik een paar plantjes en samen zoeken we naar cadeautjes voor een jarige vriendin van Vriendin. Na het avondeten gaat M huiswaarts. Genoten van deze dag. 
  
8 april 2015
Vandaag een witte-jassen-dag. Reizen, gesprekken, testen, bloedprikken. Bij thuiskomst ben ik volkomen uitgeput en gaat de rest van de dag aan mij voorbij. Voorlopig de laatste witte-jassen-dag. Zoals het er nu uitziet is de volgende pas over 3 maanden. Dat geeft rust en eerlijk gezegd ben ik daar ook aan toe.
9 april 2015

Bij het wakker worden voel ik me volkomen leeg. Het bezoek gisteren aan het ziekenhuis is een aanslag op mijn ‘zijn’ geweest. Rustdag.

10 april 2015
Vandaag schilder ik een doekje voor Vriendin J. Regelmatig heeft zij laten blijken mijn kleurige doekjes mooi te vinden. Werk ook nog aan een groot doek. ’s Avonds in het ziekenhuis op bezoek bij de vader van Man. Daarna brengen wij de moeder van Man naar huis.
11 april 2015
Uitgeslapen. Bij het wakker worden nog erg moe. Heb wat meer tijd nodig om op gang te komen. Ontbijt op bed, aan tafel beneden nog maar eens een kop koffie, daarna loop ik door de tuin en dan pas ga ik douchen. Vandaag eten we bij Vrienden. Voor hen heb ik gisteren het doekje gemaakt. Spannend om te geven. Zullen zij het leuk vinden? Ik wil niet dat iemand zich ook maar enigszins verplicht voelt om iets van mij aan de wand te hangen. Dat is de reden dat ik nooit eerder een doek van eigen hand cadeau heb gedaan. Vrienden zijn er blij mee. Het samenzijn gezellig, het eten heerlijk. Halverwege de avond weer thuis. Ga meteen naar bed.
12 april 2015
Man werkt zonder mij in de tuin. Vandaag gaan de laatste bodembedekkers de grond in. Ik kijk toe, zittend onder een deken in een stoel in het atelier. Het uitstapje van gisteren eist haar tol.
  
13 april 2015
Voor het eerst vandaag de nieuwe hulp. Ik ken haar al en weet hoe zij poetst. In de tussentijd ga ik op de fiets voor een boodschap. Het verkeerslicht staat op rood. Ervoor een grote witte bus. Ik sta in het fiets vak voorgesorteerd. Als het licht op groen springt stap ik op, steek mijn hand uit om linksaf te slaan. De bus achter mij trekt snel op en komt zo dichtbij dat ik verschrikt omkijk. Blijkbaar boos in de ogen van de chauffeur, dat merk ik snel genoeg. Ik fiets zo snel als ik kan de bocht om naar links. De man met de bus gaat rechtdoor. Ik kijk nog eens om en hij roept door het openstaande autoraam: ‘Wat moet je? Hé, wat moet je?’ Een heetgebakerd mannetje achter het stuur. Zie dan ook dat hij linksaf slaat, de parkeerplaats oversteekt en in de richting waarin ik fiets onderweg is. Plots voel ik mij heel onveilig en ga de eerste de beste oprit op. Daar wacht ik achter een geparkeerde auto tot de bus voorbij is gereden. Daarna pas vervolg ik mijn weg naar huis.
Het is een bus van een bezorgingsdienst Hopelijk niet van pakketten. Die worden hier aan huis ook wel eens afgegeven. Deze man wil ik liever niet aan de deur. Het kentekennummer heb ik niet bekeken. Ik was te opgewonden en te druk met het redden van mijn vege lijf. Na het middagdutje schrijf en schilder ik wat onderwijl luisterend naar de vogels in de tuin.
14 april
Vandaag kan ik ook weer op het ‘world wide web’. De verbinding met internet is al een paar dagen in orde. Dan pas wordt duidelijk dat er ook iets met mijn (nog bijna nieuwe) laptop aan de hand is. Sinds gisteren aan het eind van de dag heb ik ‘hem’ terug. Er was in het ding ‘iets’ zoekgeraakt en dat ‘iets’ was hardnekkig en moeilijk te vinden. De deskundigen hebben er zelfs even werk aan gehad. Uiteindelijk heeft iemand het ‘iets’ in het binnenste weer gevonden en het euvel verholpen.
Ik kan weer een blog plaatsen. Kan ook weer blogs lezen en daarop reageren. Mensen ‘zien’ op social media. Realiseer me weer eens hoe ons dagelijks leven verweven is met het internet. Ook hoe leuk het is, het hebben van internet en een laptop. Ik ben er weer.

Bewaren

Vorig bericht
‘Het’
Volgend bericht
Draadjes knippen en rode bessen

21 reacties. Plaats een nieuwe

  • Ik miste je wel de laatste dagen. Leuk om te lezen waar je mee bezig was en hoe het met je gaat.
    Belachelijk, die verkeersdeelnemers die niet meer begrijpen hoe de verkeersregels ook alweer zijn. Er is toch niet voor niets zo'n vak voor fietsers. Maar goed, ik stak laatst de straat over. Daarbij ging ik rechtdoor. De auto die de bocht om kwam vond dat geen reden om te stoppen. Reed tergend langzaam helemaal om mij heen en bracht een tegenligger in een lastig parket. Recht doorgaand verkeer gaat toch nog steeds vóór afslaand verkeer? Of is die regel stiekem aangepast?

    Beantwoorden
  • leuk je even bij te lezen, Ellie! zeer herkenbaar (natuurlijk) weer. bij mij maakte een automobilist het vorige week nog bonter; ik fietste in het fietsgedeelte rechts alle stilstaande auto's voorbij – tot de laatste, een dame – toen ik voor haar stond, gaf zij gas en reed mij van links aan tegen mijn voet – de chauffeur in de auto achter mij stapte uit en gaf haar een flinke reprimande en ik, ik vluchtte weg…. gisteren naar de osteopaat voor reparatiewerkzaamheden… en het autonummer heb ik niet genoteerd…

    Beantwoorden
  • Ik heb je echt gemist! Een bekend gezicht binnen mijn social media kring..En graag gelezen! verkeer en respect zijn twee verschillende dingen volgens mij tegenwoordig en het feit dat we niet eens meer de kentekens noteren zegt iets over wat er mee gedaan wordt.. anyway.. fijn dat je er weer bent x

    Beantwoorden
  • Jannie Harmsen
    april 14, 2015 13:20

    Eén van de redenen dat ik niet meer zo graag fiets Ellie. Ik voel me op de fiets niet echt veilig, juist kwetsbaar. Als automobilist hou ik zelf zoveel mogelijk rekening met voetgangers en fietsers, maar bemerk bij andere automobilisten haastige spoed en soms agressief gedrag. Ze voelen zich heer en meester in het verkeer. In België zijn de fietspaden ook niet overal goed en veilig, dat speelt ook een rol. Dus als ik op de fiets spring bedenk ik van tevoren al 'hoe, waar en waarlangs' ik op een redelijk veilige manier kan fietsen. Terwijl ik vroeger alles op de fiets deed. Dat is echt verleden tijd en best wel jammer. Afijn, ik ben blij dat je weer in 'beeld' bent en ik ben dan ook even met aandacht door jouw dagen 'gefietst' Zonder kleerscheuren! Lieve groet!

    Beantwoorden
  • Mark Mertens
    april 14, 2015 13:51

    Hoi Ellie! Ik lees met plezier je 'schrijfsels'/ blog/ dagboek /hersenspinsels. Maar hoe je het zelf (be)noemt: 'schrijfsel', daar heb ik een klein beetje moeite mee! Weet niet hoe of vanwaar 't komt, maar 't doet me denken aan….. overtollige woorden, letters, zinnen, alinea's… om… er van af te zijn, om het, zeg maar, kwijt te raken, er vanaf te raken, als overbodig restafval. Vat dit niet op als boute kritiek, want je beschikt over een vlotte, beeldrijke 'pen' & dat compliment verdien je hoor! Het woord 'schrijfsel' klinkt ook een beetje als 'bescheiden', maar ook, vind ik, ietwat minderwaardig! & dat verdienen jouw verhalen niet! We spreken toch ook niet over onze schilderwerkjes als 'vlekjes' of 'streepjes' of 'geklieder'! (met alle respect hoor)

    Beantwoorden
  • Wilma, ik vind het steeds asocialer worden op straat. In de auto zijn nog maar weinig mensen bereid je voor te laten gaan in moeilijke situaties, niemand heeft nog geduld, maar als fietser of voetganger ben je je leven vaak niet meer zeker. Maar gelukkig voor mij, is het met een sisser afgelopen en heb ik vandaag weer een blog kunnen plaatsen!

    Beantwoorden
  • Fijn dat een van mijn trouwe fans al zo snel heeft gereageerd op mijn stukje. Je maakt me blij, Anne! En wat vreselijk dat je geraakt bent door zo'n onattente mevrouw en je last van je voet hebt….hopelijk is het snel weer beter!

    Beantwoorden
  • Van jouw lieve woorden gaat een mens toch stralen….dank, Anke! En respect ontbreekt niet alleen in het verkeer, maar helaas op vele fronten. Het is toch te gek voor worden dat je je moet wapenen tegen vervelende mensen….

    Beantwoorden
  • Wat jammer dat je niet graag meer fietst, Jannie. Het is juist heerlijk de wind door je haren en je hoofd te laten gaan, de spinsels eruit.. Ik doe eigenlijk nog steeds alles op de fiets, maar je leven zeker ben je al lang niet meer…vaak weinig respect in het verkeer. Heerlijk dat je 'me' weer hebt gelezen en zonder kleerscheuren door de dagen bent gekomen 🙂 Lieve groet!

    Beantwoorden
  • Mark, veel dank voor je lovende woorden en leuk dat je de stukjes met plezier leest, daar word ik blij van !! Ik zie jouw reactie beslist niet als verkeerde kritiek. Bij het maken van de website moest ik natuurlijk een naam verzinnen en er schoot me op dat moment weinig origineels te binnen. Ik heb al eens geprobeerd de naam te veranderen omdat ik er zelf uiteindelijk toch niet zo blij mee ben….het lukt me niet, telkens weer geeft 'blogspot' deze naam opnieuw door…..echter, wie weet lukt het eens de naam te wijzigen…

    Beantwoorden
  • Heerlijk dat je weer te lezen bent, lees, te ontmoeten bent. Ik herken wat je schrijft en voel, letterlijk, met je mee. 100 plantjes gepoot? Goeie genade, dat is een titanen werk geweest. Ik lig al een dag plat na één plantgat gegraven te hebben.
    En wat fijn dat je drie maanden met rust gelaten wordt. Heerlijk voor jouw rust maar een goed signaal voor je gezondheid. Dat is fijn.
    Verder heb ik de prangende vraag hoe het met je drieluik gaat. Ben zo benieuwd hoe je daar mee door gaat. Fijn dat je er weer bent, Ellie.

    Beantwoorden
  • Athy, dank voor je warme welkom hier! Ik gloei ervan…! Wat betreft het drieluik, dat ligt er nog net zo bij als in het begin, ben intussen wel nog bezig geweest met andere dingen en ook heel vaak niet omdat het lijf niet meewerkte..en wat de plantjes betreft: we hebben 206 hedera's in de grond gestopt, 35 maagdenpalm witte bloempjes, 20 helleborussen, 8 hortensia's en 3 Viburnum tinus, 6 grasjes…en nog heel veel pollen ooievaarsbek die ik uit de andere tuin in potten heb meegenomen…nu verdeeld…dat is het voorlopig…de bodem moet begroeien, we gaan op zoek naar hogere planten die we in de tuin kunnen zetten…een tuin moet groeien, toch??

    Beantwoorden
  • Fijn om weer van je te lezen, Ellie! Ook hier hebben we problemen met de mail gehad, maar dat is nu opgelost gelukkig. Warme groet, Mieke xxx

    Beantwoorden
  • Hé, daar ging iets iets mis met mijn reactie. Foetsie. Oh hemel, mijn geheugen is een zeef zodat ik al niet meer weet wat ik schreef. Fijn dat je er weer bent. Dat weet ik nog. 🙂

    Beantwoorden
  • Gelukkig…je bent er weer. Leuk en fijn dat alles weer naar behoren werkt!

    Beantwoorden
  • Fijn dat je 'me' weer hebt gelezen en van je te horen, Mieke! Lieve groet xxx

    Beantwoorden
  • Ha Mies…ik heb 'Lezen' even opgezocht en zag dat jij het was! Leuk je ook weer te ontmoeten, dank voor je welkom! Het gebeurt mij ook wel eens dat een reactie foetsie raakt en ik het ook niet meer weet….:-)

    Beantwoorden
  • Ben zelf ook blij weer onder mijn vrienden hier te zijn, Jaap! En dank dat jij 'mij' ook weer meteen hebt gelezen!

    Beantwoorden
  • Simone Dokter
    april 14, 2015 23:26

    Er zijn genoeg idioten in het verkeer en elders. Laat het je niet beïnvloeden hoor, fijn om je verhaal te lezen.

    Beantwoorden
  • Ik had me dus heel even laten imponeren….maar bedenk dat alleen maar een idioot om 'niets' zo kan reageren…..fijn dat je mijn verhaal hebt gelezen, Simone!

    Beantwoorden
  • Daar heb je helemaal gelijk in, Ellie. Het wordt steeds asocialer op straat. Ik weet niet wat mensen tegenwoordig nog leren als ze rijles hebben. En ik weet ook niet wat kinderen tegenwoordig aan verkeerslessen krijgen. Het lijkt soms helemaal nergens op.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Dit is een verplicht veld
Dit is een verplicht veld
Geef een geldig e-mailadres op.
Accepteer de voorwaarden om door te gaan