Wonend in een stad zag ik dit niet als de lente en Pasen in aantocht waren. Wonend in een dorp zie ik de hele week al wapperende lakens aan de lijn en dekens en dekbedden over de rand van de vensterbank hangen. Ramen zonder vitrages, extra hulp in huis om de boel schoon te maken. Lente en Pasen in aantocht.
In mijn jeugd werd enkele weken voor Pasen begonnen aan de grote voorjaarsschoonmaak. In het hele dorp de ramen van de huizen wijd open. De dekens en matrassen buiten over een stoel, de lakens aan de waslijn. Er werd opnieuw behangen, de plafonds gewit, de meubels in de was gezet, geschrobd en geschuurd. Het huis rook naar boenwas, behanglijm, witsel en poetsmiddelen.
Ook werd er nieuwe kleding gekocht. Mijn moeder fietste met ons naar een kledingwinkel in een ander dorp. Altijd naar dezelfde winkel. Ik weet nog goed dat het lang duurde voordat ik eens aan de beurt was. Droeg ‘afdankertjes’. Die waren van mijn zus geweest of van de vriendin van mijn zus. Ook droeg ik kleding van een zus van de vriendin van mijn zus. Op een keer kreeg ik een rode jurk met witte stippen. Die was te kort. Mijn zus, handig met naald en draad, knipte er aan de onderkant een stuk af. Naaide een strook van een wit beddenlaken aan de jurk waarna zij de afgeknipte strook er weer heeft aangezet>
Ik voelde mij verschrikkelijk in de jurk, maar moest haar aantrekken. Dacht dat iedereen in het dorp zou weten dat de jurk van I. was geweest, de zus van vriendin A. van mijn zus M. Op mijn zestiende pas kreeg ik mijn eerste nieuwe truitje. Geribbeld, rood van kleur, korte mouwen en een goudkleurig ritsje aan de hals.
Op eerste paasdag kwam de nieuwe kleding tevoorschijn. Bibberend zat je in de kerk. De temperatuur was er niet naar dat je al in zomerkleding was. Maar zo kon iedereen zien dat je ‘in het nieuw’ was gestoken. Bij thuiskomst ging de kleding weer uit en in de kast. Op zondag en op bezoek bij familie mocht je alles weer aantrekken. Je moest er zuinig op zijn. Tenslotte was het de kleding voor ‘net’ en je moest er het hele seizoen en nog langer mee doen.
Bij mij geen grote schoonmaak. Heb wel nieuwe kleding gekocht. Niet omdat het bijna Pasen is. Ik heb wat spullen nodig. Het is druk in de winkel. Er zijn veel oudere mensen. Voor hen is het blijkbaar nog de gewoonte zich met Pasen ‘in het nieuw’ te steken. Maar er zijn ook andere kopers. Zij lopen met armen vol nieuwe kleding naar de kassa. Niet één stelletje hebben zij gekocht, maar twee of drie en nog wat ‘losse’ dingen erbij. Ik heb ook meer gekocht, maar niet alles wat ik wil. Ga nog een keer. Na Pasen.
30 reacties. Plaats een nieuwe
Brings back memories….. Leuk en vertrouwd om te lezen
Vroeger, toen alles beter was. Of in dit geval toch niet 😃
Ja, vroeger. Leuk verwoord en heel herkenbaar. Ik kan me herinneren dat ik vroeger een zondagse jas had en een doordeweekse. Tegen de tijd dat die zondagse voor doordeweeks werd voelde ik me altijd veel te netjes.
Voor mij helemaal nieuw, in het nieuw zitten voor Pasen maar het lijkt me wel reuzeleuk. Nu ben ik natuurlijk erg nieuwsgierig
Leuk geschreven Ellie. Ik herinner mijzelf vooral het mandje met de paaseitjes. Kip van chocolade, harde gespikkelde snoep-eitjes er omheen, stro in het mandje met hengsel en mijn oom at (veel) later het snoepgoed op wanneer hij ons op kwam zoeken. Ik vond het vooral leuk om naar te kijken, vond de eitjes te hard en was verder niet zo'n snoeperd 🙂 Dit ritueel herhaalde zich enige jaren!
Fijn dat je herkenning in mijn stukje vindt, Marnel!
Het was ook wel leuk Nathalie, maar meestal was het nog niet zo warm, te koud voor de nieuwe zomerkleding. En nieuwsgierig??
Ik vond vroeger niet alles beter, Irma, genoot toen en geniet nu!
Fijn dat je herkenning leest in mijn blog, Wilma! Wij hadden vroeger ook zondagse en doordeweekse kleding….mijn ouders hebben hun hele leven zondagse en doordeweekse kleding gehad…
Van het paasei of de paaseieren zoeken kan ik me totaal niets herinneren, Jannie. Wel dat de oudste kleinkinderen van mijn ouders paaseieren kwamen zoeken. Zelf heb ik, toen ik al was getrouwd met andere Man, mijn ouders, zus en zwager met Pasen op bezoek gehad en voor de grap had ik zelf eieren geverfd en in de tuin verstopt…zij vonden het leuk en hebben alle eieren gezocht 🙂 vooral mijn moeder en vader hadden er plezier in!
Prachtige herinneringen, met Pasen nieuwe zondagse zomerkleren met gebreide sportkousen en een gebreide onderbroek die over de gewone onderbroek heen ging.
Kriebel, kriebel die wol. Meestal was het buiten nog koud.
Met Allerheiligen dan weer de nieuwe zondagse winterkleren. De kerkelijke jaarorde.
Wij maken al geschiedenis..
Ik, als man alleen, ben stiekem al begonnen met mijn grote schoonmaak. Niet doorvertellen hoor 😉
Ik vertel het niemand….het is 'ons geheim', Jaap 😉
Het kwartje valt laat…..je bent natuurlijk nieuwsgierig naar wat ik heb gekocht….zaterdag Nathalie 😉
memories…. wij gingen met pasen altijd op vakantie, op de fiets, de brommer en later met de auto. met pasen hebben wij in duitsland paasvuren meegemaakt, eieren zoeken en marmercake, in zuid frankrijk bloeiden de wilde fresia's in de wei – pasen was bij ons de natuur en wij kregen nieuwe 'bergschoenen' als we uit de oude gegroeid waren….
Oh ja Wies, dat wollen ondergoed, ik had een hemd, van een broek weet ik niets. Oh wat kriebelde die wol, vreselijk! En nieuwe kleding met Allerheiligen weet ik ook niet meer, weggevaagd door dat ene, dat ik met mijn vader op zondagmiddag naar het lof moest en ook naar het kerkhof en telkens weer mijn vraag aan mijn vader: 'waarom heb ik toch drie oma's, andere kinderen hebben er twee'….maar geen antwoord. Dat is mijn herinnering aan Allerheiligen. Zie mijn blog http://ellieschmitz.blogspot.nl/2013/10/allerheiligen.html
Jouw laatste zin 'wij maken al geschiedenis' heeft me erg aan het nadenken gezet…fijne dag Wies en dank voor je reactie!
Anne wat een heerlijke 'paasjeugd' heb je gehad…natuur, paasvuur, eieren zoeken en cake eten, vooraf al de pret van nieuwe bergschoenen als dat nodig was….dat moeten geweldige paasvakanties zijn geweest en nu zijn het fijne herinneringen…leuk!!
Jeetje, ik dacht dat het er alleen bij mij thuis vroeger zo aan toe ging. Na Pasen mochten we ook geen lange broek meer aan, maar alleen nog rokjes en jurkjes. Ik herinner me dat ik door de sneeuw moest met kniekousen. Wat een belachelijke gewoonten waren dat!
Wederom graag gelezen, Ellie 🙂
Alleen al die foto! Zoete herinneringen en zó mooi verwoord!
Leuk Mechtilde dat je herkenning vindt en daardoor mooie herinneringen hebt! Dank voor je compliment, erg blij mee en geeft inspiratie!
Mieke, wat hebben we geleden onder het kerkelijke en dorpse regime…en wat hebben we kou geleden…jij met half blote benen, ik in de kerk 😉 Maar leuk dat het stukje voor jou ook herkenbaar is. Lieve groet 🙂
Ik geen afdankertjes, enig meisje en nichtjes in het verre Rotterdam. Nee, mijn moeder kocht voor mij. Leuke rood-wit gestreepte rokjes etc. Maar ik was er niet bij wanneer zij kocht. Die kleren gingen altijd als eerste stuk.
Heerlijk dat je nieuwe spulletjes kon dragen, Athy! Wilde je moeder graag alleen op pad of wat was de reden dat jij er bij het kopen niet bij was?
Enige vorm van herkenning: in een nieuwe zomerjas naar de kerkdienst op Eerste Paasdagen.
Wat fijn dat je met Pasen een nieuwe jas had en dat je als kind niet werd 'geplaagd' door zoiets als een voorjaarsschoonmaak….een heel huis in rep en roer…
Ellie, ze kocht liever zonder mij, ik was haar levende pop die zij naar believen kon aankleden. En ik moest altijd voorzichtig zijn met mijn kleren, dat kon ik domweg niet. En ze bedoelde het heel goed, zonder twijfel.
Mijn moeder ging graag alleen op pad. Zij was vrij dwingend en dan gooide ik mijn kont tegen de krib. Vanaf 12 jaar gingen we wel samen.
Aan alle leuke nieuwe dingen zoals een rood wit gestreept rokje kleefde dus wel een nadeel. Voor de meeste kinderen is het heel moeilijk voorzichtig te zijn met zoiets als kleding…
Heerlijk. je durfde de kont tegen de krib te gooien..dat was mij niet gegeven. Ik moest mee om de kleding te passen, maar mocht geen eigen inbreng hebben en die durfde ik ook niet te opperen..was een ontzettend bang kind..
[…] jeugd, voorjaar en schoonmaak en heb er ook al eerder een blog over geschreven. Je kunt die blog hier nog lezen. Blijkbaar is er nog niet zo heel veel veranderd, tenminste niet hier in het […]