Jaren geleden huurde Vriend een ruimte in een oude textielfabriek. In het gebouw veel vertrekken, allemaal verhuurd aan kunstenaars. Daar zeulde L al zijn spullen naartoe. Kant en klare doeken, tekenpapier, rollen papier en linnen, ezels groot en klein, kwasten dik en dun, kleurpotloden, stoelen, tafels, een vloerkleed, cd’s en een stereo installatie. Er werd ingericht. Het atelier was geboren. Een plek om te schilderen waar ook ik gebruik van mocht maken. Op die plek is mijn liefde voor het doek en de kwast tot uiting gekomen en gegroeid. Het spelen met kleuren, het schilderen van huisjes en vlakken. In die oude fabriek heb ik mijn eerste schilderijen gemaakt.
De naam Rothko valt. Mijn drang naar kennis en alles willen weten over zijn werk laat me niet meer los. Zoek informatie op internet, krijg en koop een boek over zijn leven en werk. Mijn bewondering voor hem groeit. En dan de aankondiging. Een tentoonstelling van Mark Rothko in het Gemeentemuseum in Den Haag. Daar wil ik naartoe. Na veertig jaar zijn werk weer in Nederland.
En het is overweldigend, een ander woord heb ik er niet voor. Hoe langer ik kijk hoe meer ‘leven’ op het doek ik zie. Steeds meer kleuren die in elkaar overlopen. Met weinig middelen heeft Mark Rothko prachtige schilderijen gemaakt. De doeken ‘in het echt’ zien is een belevenis. Tijdens dit uitstapje is Man een goede gezel, hij is ook liefhebber.
De liefde voor het schilderen is er bij mij nog steeds. Het is iets wat ik ‘moet’ doen, net als lezen en schrijven.
Kunst in het algemeen boeit mij sowieso. Ik geniet van vormen, het materiaal en de kleuren. Denk na over gedachten en gevoelens die iemand bij het maken van de kunst gehad kan hebben. En waardoor raakt iemand geïnspireerd?
Ik ben het in elk geval wel na zo een tentoonstelling, dan wil ik alleen nog maar schilderen……
27 reacties. Plaats een nieuwe
Heerlijk wat een passie!
Fijn Ellie, dat je hier zo je passie in kwijt kunt.
Die passie is mooi. 🙂
daar wordt een mens toch blij van, heerlijk mens!
Mooi, zo leuk om te lezen hoe je Rothko bewondert.
Ik zou door je enthousiasme bijna naar Den Haag afreizen. Bijna hè, want ik ben helaas een onverbeterlijke kunstbarbaar.
Die voedt me, Anke..
Een heerljk gevoel is het om bezig te schijn met kwast en verf Irma, maar het bekijken van mooie kunst prikkelt me ook enorm zelf weer wat te doen!
Passie….mooi woord…dat alleen al prikkelt en laat me nadenken. Wat is jouw passie, Michiel?
Ja, ik ben een echte fan van zijn werk, Selma!
Oh, dat is nou jammer, Mies! Je mist wel wat….alleen al de treinreis en met de tram naar het museum is leuk en gezellig 😉
Fijn dat je er blij van wordt 🙂
Geniet er van, Ellie!
Dat doe ik zeker, Mieke 🙂
Heerlijk…je enthousiasme. Werkt gewoon aanstekelijk. Leuk!
Kleurrijk en tot de verbeelding geschreven. Mooi!!! x
Dank je wel, Jaap! Jouw reactie maakt mij blij….:-)
Mooi compliment 🙂 X
Heerlijk om de kwast ter hand te nemen Ellie, een wit doek en dan de spanning van wat het gaat worden. Eigenlijk lijkt het wel wat op schrijven, meestal moet je gewoon beginnen, niet te veel bedenken wat je wilt en dan ontstaat er iets. Dat zie ik bij jou ook, ik hou daar van 🙂
Ben het werk van Rothko gaan bekijken in Den Haag! Ik werd er héél depri van; kon me echt niet bekoren.
Jammer, Mark. De schilderijen uit zijn laatste levensjaar zijn somber van kleur, daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Hopelijk heeft het uitstapje toch nog ander leuks opgeleverd 🙂
Mooie reactie, Jannie! Leuk ook dat jij je herkent in mijn doen en laten op schrijvers- en schildersgebied, leuk! Lieve groet 🙂
Rothko is er toch tot en met Januari? Hoop dat ik er nog heen kan en uit jouw woorden maak ik op dat het is zoals ik denk dat het is. Mooi!!.
Athy, zelfs tot 1 maart 2015 is de tentoonstelling van Rothko! Geeft hoop dat je kunt gaan als jij je weer fit voelt 🙂 En ik hoop van harte dát je kunt gaan! Overweldigend zoals ik schreef. Zo hebben Man en ik het ervaren!
Rothko is een naam die ook vaak valt tijdens de avonden bij het Open Atelier Schilderen. Erg leuk Elly!
Als je ook maar enigszins nieuwsgierig bent naar Rothko dan zou ik de expositie zeker bezoeken…al is het om het mooie gebouw in Berlage stijl! Wat kon die man schilderen. Het lijkt zo eenvoudig, vlakken, maar hoe langer je kijkt hoe meer 'leven' op zijn doeken, laag na laag na laag opgebracht.
Heerlijk, zo'n passie en heel herkenbaar. Zelf heb ik dit ook, niet alleen met schilderen en schrijven, maar ook met piano spelen. Dan hoor ik iets op de radio of tijdens een concert en dan komt de passie in viervoud op me af.