Vandaag is het 13 jaar geleden dat mijn vader overleed. Zijn eerste doopnaam was Joseph, maar ik heb nooit anders gehoord dan dat hij ‘Sef’ werd genoemd.
Daarnaast had hij nog een bijnaam, ‘Sef van Sjnieder Joop’.
Als iemand niet wist welke ‘Sef’ er werd bedoeld, dan zei ik ‘Sef van Sjnieder Joop’, dan wist meteen iedereen over wie ik het had.
Mijn overgrootvader heette Joop. Of hij van beroep kleermaker is geweest en daarom de bijnaam ‘sjnieder’ had, door mij vertaald in ‘snijder’, weet ik niet. Tot nu toe heeft nog nooit iemand mij dat kunnen uitleggen.
Als kind wilde ik graag dat mijn vader mij lief vond. Ik wilde alles voor hem doen, tegelijkertijd was ik ook een beetje bang voor hem. Hij kon nogal stuurs kijken, vooral op maandag. Dan had hij zondags na de hoogmis, bij het toepen in het café, een paar borreltjes teveel gedronken. Daar had hij last van, je moest hem dan niet teveel vragen. Hij kon dan snauwerig zijn, dat maakte mij bang.
Wilde zelfs zo graag dat hij mij lief vond dat ik soms mijn arm om zijn been klemde. Zo toonde ik mijn genegenheid, maar daarmee kon hij niet overweg. Hij maakte mijn arm los, zei niets en ging verder waar hij mee bezig was.
Ik haalde hem af van de bus waarmee de mijnwerkers thuis werden gebracht. Huppelend naast hem vertelde ik dat thuis zijn bord met yoghurt op tafel klaarstond, wat ik gedaan had op school en waarmee ik had gespeeld.
Van mijn zus weet ik dat zij van hem het dansen heeft geleerd, ook spelletjes halma met hem heeft gespeeld. Ik kan mij dat niet herinneren, kan mij er ook niets bij voorstellen. Zo een vader heb ik in mijn beleving niet gehad.
Later, na mijn schooltijd en al lang en breed aan het werk en het ouderlijk huis uit, was het contact met hem niet veel beter. Ook niet na het overlijden van mijn moeder. Zus, zwager en ik zorgden toen dagelijks voor hem, hij was al een tijdje erg ziek. Het eerste half jaar verliep moeizaam tussen mijn vader en mij. Wanneer en hoe de kentering is gekomen weet ik niet, maar plots realiseerde ik mij dat we ‘contact’ hadden. Ik kan dat moment nu nog naar boven halen en voel dan weer de blijdschap en de trots die ik toen voelde.
Na ‘de ommekeer’ hebben mijn vader en ik een geweldige tijd samen gehad. We hebben veel en over allerlei dingen gepraat. Dat ging vanzelf, alles was bespreekbaar. Soms belde mijn vader mij op, dat deed hij voordien nooit.
We hebben autoritjes gemaakt en samen voor het huis heen en weer gewandeld. Hij hield de rollator vast, ik op mijn beurt hield hem vast. Als hij zich goed genoeg voelde gingen we bij zus en zwager thee drinken. Het was een heerlijk jaar samen. Er was zoveel warmte, genoeg voor de rest van mijn leven.
36 reacties. Plaats een nieuwe
Gelukkig dat je toch nog warme herinneringen hebt overgehouden aan de laatste levensjaren van je vader Ellie. Blij voor je, het is heel open en warm geschreven. Liefs!
Jannie, wat fijn dat het stukje zo overkomt bij jou, maakt blij 🙂 Dank voor jouw warme reactie X
Lieve Ellie, Herkenbaar stukje..ik ben blij voor jou dat jouw laatste herinneringen zo warm zijn als je je ze geschreven hebt. knuffel xxx
Zo voel ik het nu nog steeds na zoveel jaren, Anke. Het hunkeren als kind en de warmte van het laatste jaar!
Ik ben blij dat jullie uiteindelijk toch echt contact met elkaar hebben gevonden, knap ook dat je voordien niet hebt opgegeven!
Blij met die mooie tijd ben ik, Irma….'opgeven' is nooit in me opgekomen.
Persoonlijk verhaal, gedurfd en mooi. Met een ware happy end, 🙂
Dank Michiel voor jouw mooie reactie! Soms worden herinneringen zomaar helder en 'moet' ik er iets mee.
'Genoeg voor de rest van mijn leven' is een mooi slot van een persoonlijk verhaal. Als je de herinneringen zo kunt koesteren dan mag je je een bevoorrecht mens noemen.
'Hartverwarmend' zijn jouw woorden, Mies! Dank je wel!
Een mooie ode aan opa 🙂 Mooi geschreven, heel persoonlijk. Ik ben ook blij met de warme herinneringen aan hem.
Klaartje, ik weet dat je mooie herinneringen aan hem bewaart…ook aan zijn mooie 'geloken' ogen 🙂 Dank ook voor het compliment.
Mooi. Heel mooi Ellie!
Dank je wel, Jaap!
Aandoendlijke blog, Ellie, erg persoonlijk, zeer gedurfd zoals ook andere lezers schreven…. XXX
Het is mijn schrijvershart, Nathalie….
Fijn dat je die warme herinnering hebt, Ellie 🙂
Is ook fijn, Mieke! Lieve groet 🙂
Alsof je vader klaar was met het ene ( datgene wat hij niet uiten kon) en de knop kon omdraaien om met jou te genieten van wat jullie samen hadden.
Wat enorm voor zijn zielenrust en jouw gemoedsrust .
Waardoor die kentering teweeg werd gebracht weet ik dus niet, maar misschien was het wel 'die knop' die jij bedoelt! Ik ben dankbaar voor de mooie tijd samen, Athy!
Wat een mooie ommekeer!
Mooi!
Ik koester die 'ommekeer', Margo!
Dank je wel, Karenmee!
Prachtig Ellie, wat mooi dat je later de warmte en genegenheid bij je vader hebt gevonden, terwijl je er als kind zo naar op zoek was. Een warm verhaal. Mooi geschreven!
Ja Ellie, hij zag er soms 'streng' uit, maar het was een lieve man. Gelukkig kijk je terug op een laatste mooi jaar!
Lisette, jij hebt hem gekend, je herkent hem ook in deze blog! Fijn deze reactie van jou 🙂
Je geeft precies weer waar deze blog over gaat, Selma….'een zoektocht' en uiteindelijk goed gekomen! Dank voor je mooie woorden!
Wat mooi Ellie, een intiem stuk met gelukkig een warm einde 🙂
Prachtig verhaal, Ellie. Mooi, eerlijk en liefdevol geschreven.
Fijn dat je het een mooi stukje vindt, Sophie…..en jij verwoordt het mooi! Lieve groetjes 🙂
Dankjewel Gert voor je mooie reactie!
Wat een mooi, warm verhaal.
Dank je wel, Wilma.
mooie, sterke kop heeft/had je vader – hij doet me denken aan een bikkel, een vuursteen die door wrijving gaat vonken. wat een geluk voor jullie beiden dat jullie elkaar vonden in zijn laatste jaar, waarin jullie liefde vereeuwigde
Hartverwarmend zoals je over mijn vader schrijft…het was een knappe man Anne, met 'geloken' ogen en een bikkel als je bedenkt dat hij ondergronds in de steenkolenmijn heeft gewerkt. Zijn gevoel uiten ging hem niet zo goed af, maar het laatste jaar mocht ik door zijn 'harnas' heen prikken, een geschenk was het voor zowel mijn vader als voor mij!