Een beetje suf, ben net wakker. Met koffie en wazige blik bekijk ik de drukte in de tuin. De vogels vliegen af en aan, er wordt geruzied aan de voedselcontainer, de ene koolmees duwt de andere aan de kant of gaat er bovenop zitten. Ik hoor hem denken: ‘wegwezen jij, ik ben aan de beurt.’ Duiven en kauwen zijn er ook, die pikken het gemorste voer vanaf de grond op.
Is het eerst nog met een wazige blik, nu kijk ik met aandacht naar de hiërarchie die er heerst. Er is veel geruzie. De kleinere duiven komen niet eens aan bod, worden verjaagd door één duif die alles voor zichzelf opeist. Merels ook niet, de kauwen lusten alles en nemen het brood en de appel. Dan is er nog de pindakaas, door draad goed afgeschermd voor de kauwen. Zij zouden het liefst pot en al meenemen. Een beetje bozig zitten zij op het pindakaashuisje en pikken met hun snavel in het hout. Maar alleen de koolmezen en de kleine bonte specht kunnen erbij en pas dan als de kauwen weer weg zijn. De specht zie ik ook elke dag in het ‘vogeldorp’, een prachtig vogeltje met die rode borst.
Ineens, in een mum van tijd, geen vogel meer te zien, Sam is dichterbij geslopen. In de bult van potscherven waar ik rotsplantjes tussen heb gepropt, zit waarschijnlijk een muis. Die heeft geen schijn van kans met Sam in de buurt. Poes heeft geduld, zit muisstil, enkel het witte puntje van de staart beweegt.
Ik blijf kijken ook al ken ik de afloop, maar wil weten hoe het spel wordt gespeeld. Muis rent heen en weer, gaat dan de ene dan de andere kant uit. Sam rent er achteraan of laat Muis even gaan. Die denkt dan dat het veilig is, maar ineens slaat Sam weer toe. Ik sluit de buitendeur als ik zie dat zij Muis tot bij mij wil brengen….
Nadat ik een poos bezig ben geweest en met een tweede kop koffie in de stoel bij het raam ga zitten, zie ik dat het spel Kat-Muis nog niet gedaan is. Dit keer duurt het ‘spelen’ lang. Sam oogt nog kwiek, Muis heeft aan snelheid ingeboet. Na ruim anderhalf uur geen beweging meer en wordt Muis naar binnen gewerkt. Sam heeft een daverende start van de dag!
14 reacties. Plaats een nieuwe
Oh wat een heerlijk verhaal en wat lijkt het me nog heerlijker om te aanschouwen. Geniet van die momentjes Ellie, koester ze met een gelukzalig gevoel!
Liefs, Yvonne
Heel mooi stukje van de belevenissen in een volgens mij geweldige tuin. Wel een beetje sneu voor Muis. 😉
Ik heb ook erg genoten van het schouwspel,Yvonne. En de natuur, ja, die is prachtig! Lieve groetjes x
Dankjewel voor de complimentjes, Mies 🙂 Inderdaad sneu voor Muis, maar ik ben niet zo dapper dat ik probeer een eind aan het 'Kat-Muis' spel te maken, als het mij al zou lukken??
Ik ben dol op de vogels in de tuin. Muizen vind ik wat minder.
Selma, zo is het bij mij ook! Kan zo genieten van de vogels, van hun gescharrel of als ze aan de container hangen of aan de pot met pindakaas….maar als ik muizen zie, en die zijn er genoeg in onze en de buur-tuinen, ga ik rillen…..
Op de boerderij in de Noordoostpolder hadden we ook zo'n kat die precies hetzelfde kat-en muis spelletje speelde zoals jij het beschrijft Ellie. Uiteindelijk beet hij de kop van de muis met een 'krak' door en at het beestje vervolgens 'smakelijk' op! 🙂
Oh, heel herkenbaar dus voor jou, Jannie! Dat gekraak vind ik vreselijk 🙁 en ben dan meestal niet in de buurt van de schranspartij 😉
Voor jou een heerlijk rustig begin van de dag; voor jouw kat daarentegen… 🙂
Ja, zo is het precies…en we hebben er volgens mij allebei van genoten, Margo….:-)
Onze kater bracht ze vaak als cadeautje binnen, soms nog levend. Maar dan waren het speelgoedjes voor Spock. Hij sloeg ze bewusteloos, ging liggen wachten tot ze weer bij zinnen waren en hoppa! het spel begon weer opnieuw. Erg, die katten…. lijken soms menselijk 🙁
Mieke, ook herkenbaar voor jou! Sam komt regelmatig met een levende muis in de bek naar binnen, als zij tenminste daarvoor de kans krijgt 😉 En jouw laatste zin ' Erg, die katten…. lijken soms menselijk 🙁 ' raakt mij zeer, zeker als je bedenkt wat er momenteel in de wereld gebeurt. Lieve groet X
Elly, ben aan het inhalen. Dit leest of ik er bij ben. Maar ja, heb dan ook een kat die weet dat ze jager is. Leven en laten leven, vind ik, haar tafeltje is iedere dag rijkelijk gedekt. Dus loop ik de tuin in of ik er wat te zoeken heb. Poes afgeleid, belaagt diertje weg, zolang het duurt.
Leuk, Athy, dat je erbij was 😉 en herkenbaar voor jou!