In de loop van m’n leven heb ik nogal wat spullen verzameld. Voorwerpen uit de familie of gekocht in de kringloopwinkel, op rommelmarkten of gekregen. Weer weggegeven of naar de kringloopwinkel gebracht en ook opgeruimd omdat het kapot was en niet meer werd gebruikt. Toch heb ik met dat laatste heel veel moeite. Als ik eraan gehecht ben doe ik niet snel iets weg. Zo heb ik een kommetje van m’n ouders jarenlang bewaard, ook al was er een stukje uit. Ontelbaar vaak heb ik het in m’n handen gehad, steeds weer in de kast verstopt. Tot de verhuizing in mei dit jaar aanstaande was. Er moest worden opgeruimd, in het nieuwe huis weinig kastruimte. Om nou dingen in dozen op zolder te zetten, er waarschijnlijk nooit meer naar om te kijken en uiteindelijk niet eens meer weten wat er in die dozen bewaard is gebleven, dat wilde ik ook niet. Met pijn in het hart heb ik spullen weggedaan, maar ook nog veel bewaard.
Waar ik geen afstand van kan doen is deze koekjestrommel met gedeukt deksel uit mijn ouderlijk huis.
Zolang ik me kan herinneren hadden we deze trommel. Bij mijn ouders was hij gevuld met frou frou, door m’n moeder ijswafeltjes genoemd. Die lustte ik als kind niet en nog steeds niet. Of de trommel was gevuld met Brusselse kermis, die koekjes at mijn vader op zijn brood.
Ik gebruik de trommel ook. Soms staat hij wel eens een tijdje in de kast, maar steeds weer haal ik ‘m tevoorschijn. Zoals de laatste weken, altijd gevuld met koeken voor de klusmannen.
12 reacties. Plaats een nieuwe
leukleukleuk! de herinnering is vaak waardevoller dan 'het ding' – ik heb ook zo'n oude koektrommel van mijn moeder, daar zaten altijd speculaasjes in…
Wat een mooie dierbare koektrommel. Natuurlijk doe je die niet weg. En telkens als je hem voor een nieuw iemand opent, kun je dit mooie verhaal erbij vertellen.
Goud waard is deze trommel, Selma!
Jajaja, leukleukleuk! De herinnering geeft mij een thuis-gevoel! Leuk dat we dit weer allebei herkennen…;-)
Ik heb een groot vierkant blik dat nog van mijn opoe is geweest. Ik weet niet of hier ooit koekjes in gezeten hebben, maar ik bewaar er wel enkele dierbare spulletjes in. Leuk onderwerp Ellie 🙂
Leuk is dat! Dat zijn dingen die bij thuis horen!!
Zo voelt het ook! Dank je wel voor je reactie, Mieke, lieve groet 🙂
Koester het blik, Jannie zoals ik mijn koektrommel koester! Het zijn dierbare spullen en ik bewaar er koek in, jij spulletjes! Leuk! X
Leuk, Ellie! Natuurlijk gooi je die niet weg. Mooie herinneringen.
Dank je wel, Ingrid ! Die trommel is heel dierbaar…:-)
Ik was, denk ik 8 en kocht voor Moederdag een koektrommel in geel met ovalen waarin blauwgeklede dames stonden. Trots was ik. Mijn moeder heeft het altijd bewaard. Nu staat het bij mijn jongste dochter, gevuld met koekjes.
Ja, geen afscheid kunnen nemen van spullen is mij zeer vertrouwd.
Athy, wat een mooi verhaal van jouw koektrommel!