Ook al post ik geen blog op mijn website, dan toch ben ik altijd bezig met taal. Ik lees, schrijf en studeer. Van de cursussen die ik heb gevolgd vind ik het lesmateriaal nog steeds interessant om door te nemen. Enkele boeken liggen altijd binnen handbereik, boeken waar ik ook kennis uithaal.
Een van die boeken is van Renate Dorrestein ‘Het geheim van de schrijver’, maar het ‘Schrijversdagboek’ van Virginia Woolf is mijn favoriet. Het leven van deze vrouw intrigeert mij enorm, maar vooral ben ik nieuwsgierig naar haar manier van schrijven.
Zij experimenteerde met de ‘stream of consciousness’ techniek, later namen andere auteurs dat over. In Nederland onder andere Simon Vestdijk in ‘Meneer Vissers hellevaart’ en in België Hugo Raes.
Ik lees over auteurs. Hoe werken zij, wat doen zij precies en hoe pakken zij het schrijven aan? Hebben zij een plan of maken zij vooraf een synopsis of losse aantekeningen? Wie gaat zitten en begint met schrijven zonder enig plan? Dit zijn een paar onderwerpen waarover ik lees als ik niet schrijf.
Maar vandaag is het een dag met lezen en schrijven en ook wil ik iets proberen. Het moet in 120 woorden verteld zijn en het moet spannend zijn. Ik ben heel benieuwd of ik op die manier kan schrijven. Het thema heb ik ook nog nooit gebruikt, maar hier is het resultaat:
Zijn arm om haar schouder, hoofden dicht bij elkaar. ‘Zou het aan de waterkant diep zijn?’ Hij klemde haar tegen zich aan. ‘Je doet me pijn’. Hij liep snel door, ze moest wel meelopen. Naar de kade, daar stonden zij stil. Onder hen de diepte, daar waar het water tegen de muur aan beukte. Hij achter haar, hield haar stevig vast. Steeds een beetje dichterbij de rand.
‘Niet meer verder’. Hij keek om zich heen. Een duw. Zij heeft het nauwelijks beseft. Niemand die het zag. Twee dagen later in de krant een advertentie: Vrouw vermist: donkerblond haar, brildragend, lengte 1 meter 70. Zij droeg een zwarte spijkerbroek, een rood jasje en rode schoenen. Om haar hals een sjaal geknoopt.
24 reacties. Plaats een nieuwe
Heel bijzonder, Ellie, en toeval bestaat niet. Zoals je waarschijnlijk weet is Woolf zelf om het leven gekomen door opzettelijke verdrinking, zelfdoding dus. Heb er ooit een stukje over geschreven, ik zal het eens opdiepen. Compliment!
Mooie reactie van jou, Caro, heel blij mee! En wil graag jouw stukje over haar eens lezen 🙂
Chapeau. Heel geslaagd.
Dank je wel Mies, een mooi compliment! Het was leuk om te proberen, ik leer ervan en dat wil ik!
Is dat bij 120w? Heel leuk om te doen, weet ik. Ik heb er alleen helemaal geen tijd meer voor, zo lijkt het. Graag gelezen, Ellie!
Mooi en spannend geschreven. Ik kijk nu al uit naar het volgende verhaal!
Spannend! Ga door!
Mieke, ik heb het voor mezelf gedaan! 120W komt af en toe voorbij, vandaar dat ik op het idee kwam. Lieve groet 🙂
Jaap, leuk dat je het spannend vind…is het toch een beetje gelukt geloof ik! Wie weet volgt er meer 😉
Nou is de druk wel erg hoog, Anne 😉 Mooi compliment van jou!
Wat een spannend 120 woorden verhaal!
Ik ben zelf ook altijd benieuwd hoe andere schrijvers werken. Met of zonder plan, toewerkend naar een plot of dat het verhaal zichzelf schrijft.
Leuk dat jij dat ook hebt.
Dankjewel Selma voor je reactie, eindelijk is het gelukt! Ja, heel leuk dat je mijn interesse in auteurs herkent…schept toch een band 😉
Spannend geschreven Ellie! En hoe gaat het verhaal verder? X
Dank voor het compliment, Ans! Ik mocht maar 120w gebruiken….maar misschien komt er nog een vervolg. X
Knap hoor, zo compact en toch alles er spannend over geschreven.
Erg knap én prikkelend geschreven, die 120W, méér van dat graag !
Het was heel eng en spannend om te posten, Nathalie…..dank voor zo'n mooi compliment!
Een heel mooi compliment, Arnold, maakt me blij! Dank daarvoor!
dit is zo heerlijk gebald, Ellie. Ik heb niks gemist. Wie was het ook weer die zei, ik wilde je een korte brief sturen, maar ik had geen tijd dus stuur ik je een lange?
Een mooie opsteker, Annika, dank daarvoor 🙂
Prachtige zin 'ik wilde je een korte brief sturen, maar ik had geen tijd dus stuur ik je een lange'……ik weet niet van wie deze mooie uitspraak is…
ik schreef het ook op je fb, maar hij is van Pascal. Ik moet daar zo vaak aan denken…
Prachtige uitspraak en heel mooi dat je nog laat weten van wie die is!
Ik voel nu al dat ik er ook vaak aan zal denken….de woorden raken.
Leuk, dit is mijn eerste kennismaking met je blog. Inspirerend. Ik ga verder lezen. Als ik goed lees, heb ik Renate Dorrestein niet meer nodig.
Athy, wat leuk dat je 'komt' lezen. Dank voor het compliment!