Twee dagen in het vooruitzicht zonder afspraken of verplichtingen die ik na moest komen, maandag en dinsdag. Ik was er ook aan toe. Die twee dagen wilde ik gebruiken om te lezen en te schrijven.
Het loopt anders.
Zondag op familiebezoek in Limburg kan ik met het uur slechter lopen, heb erge pijn in heup en been en voel me ziek. Bij thuiskomst ga ik onmiddellijk naar bed, maar van slapen komt niets. De pijn zo heftig dat ik niet weet hoe ik moet liggen, ik kan niet zitten en van lopen is al helemaal geen sprake.
‘s Ochtends belt Man naar huisarts en reumatologe. Bij de laatste kan ik meteen terecht. Na overleg hoe beneden te komen en veel gezwoeg van mijn kant, gaan we op pad. Man rijdt, ik hang ernaast, zitten kun je het niet noemen. Te moe en te ziek om ook maar iets te zeggen en elke hobbel en bocht in de weg doet me ineenkrimpen van de pijn.
Van mijn arts hoor ik dat het een acute aanval van reuma is in de linker heup. Maar het komt wel goed, ik heb een groot vertrouwen in haar. Zij is doortastend, vriendelijk en heeft oog voor de mens achter de pijn. Het is iemand die je geruststelt en luistert naar wat je te zeggen hebt, niet iemand die alleen haar vakkennis op het gebied van reuma gebruikt. Gelukkig heeft zij dat ook gedaan waardoor ik nu minder pijn heb en me wat beter voel. Verplichte rust, de pijn dwingt mij pas op de plaats te maken. Ik heb totaal geen inbreng en geef me eraan over, ben afhankelijk van Man, de rolstoel en mijn bed.
Lezen luk me niet, daar ben ik te moe voor, maar ik kan af en toe wel wat schrijven. En eindelijk denk ik eraan eens te kijken hoeveel lezers ik tot nu toe op mijn website heb gehad, daar ben ik nooit zo mee bezig. Natuurlijk is het leuk om lezers te hebben, al zou ik toch wel schrijven, pas dan ben ik in mijn element.
In oktober 2013 heb ik ‘mijn schrijfsels’ van een andere website overgeplaatst naar blogspot. Nu, 11 maanden later, zijn mijn blogs al bijna dertienduizend keer gelezen. Ik ben ontzettend trots en blij! Is er een beter medicijn?
30 reacties. Plaats een nieuwe
Dan heb je het nu goed te pakken Ellie, hoop dat het gauw weer beter met je gaat.
Doe het maar kalmpjes aan!
Ja er zijn zeker veel lezers dan al geweest,mag je trots op zij, ik loop nog een paar blogs achter maar die ga ik zeker inhalen.
Liefs en beterschap! X
Ans, wat een lieve reactie, maakt me heel blij en is ook een goed medicijn! Zoveel lezers al, ik had het helemaal niet in de gaten! Er zit er hier een te stralen! Liefs X
Wat zul jij je beroerd gevoeld hebben. Beterschap! En je kunt zeker trots zijn op zo veel lezers.
Het gaat al wel wat beter, Selma, dank je! Ik was verbaasd dat ik al zoveel lezers heb gehad, maar het maakt me wel erg blij 🙂
Haar veel beterschap
En op zoveel lezers mag je zeker trots zijn
Ach, arme schat. Wat een domper inderdaad, en dat is nog zacht uitgedrukt! Ik wens je een heel spoedig herstel. En wees maar trots, schrijven = blijven tenslotte! Dus trots blijven!
Dankjewel Caro voor jouw lieve reactie, hartverwarmend en het voelt als een geweldig medicijn!
Dank je wel, Connie! Ik ben héél trots 🙂
Je schrijft over de dingen *zoals ze zijn* Fijn om je blogs te lezen en hoop ook dat het snel weer wat beter met je zal gaan.
Dank je wel Jenny, fijn om een reactie van je te lezen!
Een acute reuma aanval, dat lijkt me inderdaad heel pijnlijk Ellie. Ik heb artrose en dat is met vlagen ook pijnlijk, de laatste tijd gaat het redelijk goed. Ik hoop van harte dat de reuma je snel met rust laat, zodat je weer lekker je ding kunt doen. Veel liefs!
Opbeurende woorden van jou Jannie, dankjewel daarvoor! Lieve woorden zijn als een goed medicijn, het zal vast snel beter gaan! Helaas zijn er veel dingen die ik niet meer kan doen, maar wat er nog is, daar probeer ik zoveel mogelijk van te genieten!Liefs!
Ondanks de pijn en het niet vooruit kunnen, schrijf je gelukkig toch. Mooi als dat – en dat blijkt – zo gewaardeerd wordt.
Mies, ik kijk (meestal) naar de dingen die ik nog kan en schrijven is er één van. Probeer zoveel mogelijk te genieten van alles wat er nog mogelijk is
Dertienduizend is héél veel, well done
Dank je wel, lieve Nathalie…het is een geweldige opsteker en een geweldig medicijn 🙂
hoe kwetsbaar is de mens en hoe sterk… geweldig Ellie
Mooie woorden, Anne……dank!
Beterschap Ellie! Luister nu naar je lichaam en neem de rust die het nodig heeft. Je mag trots zijn op het aantal lezers van je blog. Ik volg je graag. Warme groet en een voorzichtige knuffel XXX
Dankjewel Mieke voor deze mooie reactie! Ik ben al bijna beter, zoveel lieve woorden hebben mij al bereikt 😉 Lieve groet <3
Heftig hoor. Gelukkig pak je de zonnestralen die er nog voor je zijn met beide handen beet. Daar heb ik bewondering voor. En ik blijf genieten van je schrijfsels. Houd je taai 🙂
Jaap, dankjewel voor deze opbeurende 'pep'….het kan niet anders dan dat ik met zoveel lieve woorden snel weer 'boven Jan' ben 🙂
Schaam me diep, lees het nu pas. Wat zul je je naar gevoeld hebben, naar en pijn…. Gelukkig goede arts en jouw karakter. Hou je goed en hoop dat je snel je geliefde boeken weer in je kunt opnemen. xx Marnel
Marnel, geen schaamte, ik lees ook niet altijd alles meteen…of geen tijd, of te moe of zie het 'gewoon' niet. Maar heel veel dank voor je lieve 'pep', goed medicijn in dit geval. Liefs 🙂 ps: een reactie op later tijdstip is altijd weer een extra cadeautje 😉
Ik hoop voor je dat het snel weer beter met je gaat, Ellie. En behalve op het aantal lezers mag je vooral trots zijn op de inhoud van je blogs. Sterkte gewenst.
Dankjewel Gert voor de goede wensen en de opsteker! Een beter medicijn bestaat er niet 🙂
Elly, wat onvoorstelbaar pijnlijk moet het geweest zijn als jij zo acuut een dokter erbij haalt. Hopelijk gaat het weer snel de goede kant op.
Gelukkig ben ik een van die 13000 lezers en daarmee deelgenoot van jouw gelukkige en vervelende dagen. Hoewel je op de vervelende dagen altijd wel weer een geluksmoment van jou laat horen. Joke
Joke, wat een mooie reactie van jou, dankjewel daarvoor! Geen beter medicijn nu dan de lieve woorden van jou en alle andere mensen! En ja, ik heb zo'n pijn gehad dat ik gewoon 'afdwaalde'…..zoiets…maar gelukkig is de pijn veel minder en zie ik de zonzijde van het leven weer, ook al moet ik nog even die 'pas op de plaats' vasthouden.
Dan gaat alles anders dan je zelf had bedacht. Hier herken ik wel het één en ander. Maar je hebt je wel mooi herpakt, door het zo neer te schrijven. Vind ik knap.
Ben ondertussen een volgeling van je geworden, dat kostte een kwartiertje want ik snap nooit wat bedoeld wordt met aanwijzingen. Altijd het gevoel man multiple choice. Maar het is gelukt. Is het over nu of moet je nog voorzichtig zijn? Beterschap en groet!!.
Athy, dank voor je leuke en inspirerende compliment! Het gaat inmiddels beter me mij. Soms zijn medicijnen onmisbaar en die heb ik in grote doses tegelijk gehad om weer op de been te komen!