Als het ritme van het schrijven een poosje wat minder is wordt het moeilijker de draad weer op te pakken. Ik heb daar nu min of meer last van hoewel ik niets liever doe dan schrijven, dan ben ik in mijn element. De structuur is er wat uit. Tijdens de twee weken vakantie heb ik wel geschreven, maar in vergelijking tot werkdagen van Man, veel minder. Ik heb geluierd, niet eens zoveel andere dingen gedaan, het motto van de afgelopen weken was dat niets hoefde. Vandaag een aanloopje. Het ‘gewone’ leven begint weer. Man is naar zijn werk en ik pak thuis de draad weer op met schrijven, lezen en een beetje studeren.
Gisteren heb ik het boek ‘In het huis van de dichter’ van Jan Brokken
uitgelezen. Af en toe met een brok in de keel las ik hoofdstuk na hoofdstuk, zo boeiend, zo ontroerend, zo mooi geschreven. Jan Brokken leerde Youri Egorov op zevenentwintigjarige leeftijd kennen en schreef over hem een schitterend portret. Youri Egorov gold als de dichter onder de Russische meesterpianisten. Hij was een naar vrijheid hunkerende kunstenaar, van een door angsten verteerde musicus die de ondergang tegemoet snelde in het uitzinnige Amsterdam van de jaren tachtig.
Een van de vele uitspraken over dit boek is terug te vinden op de website van Jan Brokken:
‘Ontroerend omdat Brokken Egorov tot leven brengt, fascinerend omdat hij haarscherp het artistieke milieu van de jaren ’80 schetst en bewonderenswaardig omdat hij als geen ander over muziek schrijft. De AKO Literatuurprijs waard.’ – Menno Schenke in Algemeen Dagblad
Inmiddels heb ik ook muziek van Youri Egorov beluisterd.
12 reacties. Plaats een nieuwe
Het leuke aanloopje is er al; de marathon volgt vanzelf weer.
Komt vanzelf goed… dit is prima begin
Leuk geschreven en prachtige muziek!
Dank Mies, voor je leuke inspirerende reactie!
Ook al zo'n inspirerende reactie, dank Marnel!
Mooie complimenten, Sophie!
Het begin is gemaakt Ellie. Leuke blog 🙂
Ha Mieke, je bent er ook weer, ben ik blij mee! Dank voor het compliment 🙂 !!
herkenbaar is het ook, want mijn lieverd is vandaag ook weer begonnen en ik zit ook nog steeds niet in mijn schrijfritme of welk ritme dan ook 🙂 leuk stuk!
Oh Anne….jij ook? Ben wel blij te lezen dat ik hierin niet alleen sta 😉
Het zal de wisseling van het seizoen zijn Ellie. Van de warme zomer worden we ineens de herfst in geslingerd, tenminste zo lijkt het vanwege de vele regen, de killere temperaturen en de paddenstoelen die ineens op vele plekken tevoorschijn komen. 'Ons' ene been staat nog tussen de zomerbloeiers en het andere been op een tapijt van afgevallen bladeren in allerlei kleurschakeringen. Dat maakt het er niet eenvoudiger op om in de juiste balans te komen 😉 Niks mis met jouw ritme hoor Ellie en de muziek past hier prima bij!
Jannie, wat weer een mooie en lieve reactie van jou! Ik denk dat je helemaal gelijk hebt. We willen nog zon en warmte en buiten zijn in het licht, maar de verwarming brandt al af en toe en ook hier valt het met bakken tegelijk uit de hemel….we zijn nog niet toe aan de herfst 🙁 én eerlijk gezegd is het ook heel jammer dat Man niet meer vrij is, samen thuis is heerlijk!