Als ik een afspraak heb en ervan uitga dat ik moet wachten, neem ik altijd een boek mee. Zo heb ik al heel wat boeken in wachtruimtes gelezen als ik geen luistervink hoef te zijn bij de tandarts, de huisarts en in het ziekenhuis. Maar vanochtend tijdens het wachten kwam er van lezen niets terecht. Een wat ouder echtpaar komt kibbelend de wachtruimte van de cardioloog binnen. Een uitgelezen kans. Met mijn oren gespitst heb ik voor luistervink gespeeld.
Hij staat op en rommelt in de stapel tijdschriften, komt zonder iets terug en gaat weer naast zijn vrouw zitten. Kijkt tersluiks naar haar en slaakt ook nog maar eens een diepe zucht. Mij deed het denken aan twee mensen die al vele jaren bij elkaar zijn. De romantiek wat op de achtergrond geraakt, een beetje mopperend op elkaar en dat niet eens beseffen. Waarschijnlijk ook niet zonder elkaar kunnen.
Het gekibbel tussen deze twee mensen is mij altijd bijgebleven en ik heb het dan ook nog eens gebruikt in een andere blog, die kun je hier lezen.
10 reacties. Plaats een nieuwe
Zo herkenbaar geschreven, ik zie het helemaal voor me! En je laatste zin vind ik erg mooi!!!
mooie observatie – en mooie spiegel ook 😉
Dank je wel Anne! Mooi compliment!
Leuk dat je even tijd hebt gehad om te lezen! En fijn dat compliment!
Wat mooi beschreven ,dat gesprek 🙂
Dankjewel voor het compliment Mieke! Word ik blij van….:-)
Ik zie het helemaal voor me……..prachtig geschreven! Kan me voorstellen dat je geen letter gelezen hebt. 🙂
Heerlijke blog!
Ans, dankjewel voor het compliment en fijn dat je het zo'n leuke blog vindt! Ik word er blij van!
Leuk dat je 'me' weer hebt gelezen en je er blijkbaar van hebt genoten 🙂