Eenmaal weer binnen let ik niet zo op haar. Ik hoor wel dat zij met iets bezig is, maar gun me de tijd niet om te kijken wat ze doet. Ze zit onder de bank en net als ik haar daaronder vandaan wil halen loopt ze met iets in haar bek de kamer uit naar de keuken. Denk nog dat het een grote naaktslak is, dat moet dan wel een reus zijn, zo’n groot ding heeft zij in haar bek. Ik ga kijken.
Nog voordat ik Sam zie hoor ik haar tekeer gaan. Druk bezig met een muis. Op slag verander ik in een soort lappenpop. Mijn benen worden slap, een weeïg gevoel komt in mijn maag. Vlug de keukendeur dicht en zo durf ik wel te kijken, wil weten waar Muis blijft. Die is slim, maar al snel moe en misschien ook gewond. Sam is niet zachtzinnig. Om de haverklap houdt zij Muis in haar bek om haar vervolgens weer te laten lopen zodat zij met een poot op Muis in kan slaan. Een tijdje is Muis zoek. Sam sluipt van de ene naar de andere hoek.
Wat te doen? Man niet thuis, ik kan de keuken niet in, beter gezegd, ik durf de keuken niet in. Uiteindelijk heeft Sam Muis weer in haar bek, die reageert nog nauwelijks, ook al probeert Sam nog wel met haar te spelen. Dan gaat zij in een hoek zitten en voordat ik goed en wel besef wat zij daar doet is Muis verdwenen, in de maag van Sam. Ik dacht dat poezen alleen maar met muizen speelden, nooit geweten dat het ook als lekkernij werd beschouwd.
Eten op, Sam weer naar buiten. Mocht u nu denken dat ik weer stevig op mijn benen sta en het weeïge gevoel uit mijn maag is verdwenen, dan heeft u het mis. Mijn knieën bibberen en het weeïge gevoel is er ook nog steeds. Een foto maken van dit speelkwartier is niet gelukt, teveel beweging.
9 reacties. Plaats een nieuwe
Ben je zeker dat Muis in Sams buik is, Ellie en niet ergens verstopt achter een kast onder de bank of achter het gordijn ;-)? Wat een scène zeg, en arme Muis, waar hij/zij nu ook is ;-).
Nathalie, ik heb tot mijn afgrijzen staan kijken naar wat er gebeurde, te bang om Muis te redden 🙂 Sam heeft ongegeneerd zitten schrokken 🙂
Aha dus Sam is niet de held op witte sokjes :-). Maar zal schrikken zijn geweest om dit macaber tafereel te moeten aanschouwen!
Mooi geschreven, levensecht (behalve uiteindelijk voor de muis dan 😉
Nou ja, echt leuk vond ik het niet, ik was hierin geen held 🙂 Muis had absoluut geen kans.
Ik heb dit nooit afgewacht met onze Spock, hij bracht altijd een muis als kado dacht ik. Sloeg hem bewusteloos, ging liggen wachten tot de muis weer bij kennis was en ging er achteraan. Totdat manlief een keer op de muis ging staan en hem verwijderde uit huis. Spock (onze kater toen) en ikzelf helemaal verontwaardigd. Nooit meer een muis als kado gekregen ……. 🙁
Mieke, ik word helemaal slap als ik een muis zie…durfde dus niets te doen. Leuk dat je de blog weer hebt gelezen!
Ik zit hier te grinneken…..had jouw gezicht wel eens willen zien Ellie!
Voor muizen ben ik niet bang, komt denk ook dat de jongens altijd tamme ratjes hebben gehad,echt leuke beestjes hoor. 🙂
Dacht eigenlijk ook dat katten de muis niet op aten, Sam dus wel.
Ratjes leuke beestjes Ans?? Och Ans, ik leek echt wel een lappenpop, zo slap waren mijn benen 🙂
Van die ene muis dan hè 🙂