Vijfenveertig jaar geleden ben ik weggegaan uit het dorp waar ik ben opgegroeid. Nadat mijn ouders zijn overleden ben ik er jaren niet meer geweest. Nu kom ik er weer regelmatig en bezoek dan de galerie en het atelier van Marleen Hansen. Ook afgelopen zondag, maar die dag heb ik nog een reden meer om te gaan. Niet alleen de galerie en het atelier zijn open, maar de Sacramentsprocessie trekt ook door het dorp. De laatste keer dat ik die gezien heb is meer dan een halve eeuw geleden.
Nog elk jaar lopen de pastoor en de misdienaars, de rozenkransgroep, de nonnen, de engelen, de bruidjes en herdertjes met een kandelaar, een rozenkrans of andere ‘heilige dingen’ in hun hand door het dorp onderwijl het Weesgegroet en het Onzevader biddend. Zo nu en dan spelen de harmonie en de fanfare. Een vrolijke noot, hoewel het natuurlijk niet te uitbundig mag zijn.
Als kind heb ik ook meegelopen. In het jaar van de Eerste Heilige Communie in mijn communiejurkje. De jaren daarna aangekleed door de nonnen van Priorij Thabor in een wit of geel jurkje. De kleur herinner ik mij niet meer. In mijn handen een bord met tekst erop. Verder heb ik het overigens niet geschopt. Mijn zus liep mee als engel, zwaaiend met een palmblad in de hand. Zij was dan gekleed in een witte jurk en op haar rug grote witte vleugels.
Het is een oude traditie die in het dorp in ere wordt gehouden. ’s Ochtends vroeg versieren de mensen hun straten. Een paar huizen zijn, naast kruisbeelden en kapelletjes, versierd met een altaartje waarop kaarsen, beeldjes en een vaas met bloemen. In mijn beleving was het vroeger drukker en mooier. Meer mensen langs de kant van de weg, meer versieringen. Nu is het ook mooi, maar het komt bij mij wat kaler over.
Het samenzijn achteraf op het pleintje bij de galerie met koffie, soep en een drankje voelt als altijd warm. Ook zondag en niet alleen door de zon. Dank Marleen en Har voor de gastvrijheid.
Wanneer ik in de galerie op bezoek ben kijk ik altijd of ik bekende gezichten uit mijn jeugd zie. Veel leeftijdsgenoten zijn net als ikzelf uit het dorp weggegaan. Maar soms gebeurt het wel, zoals die ene keer. Zie ik plots een van mijn eerste vriendjes. Met hem heb ik na afloop van het zwemmen in ‘t Hitje stiekem in het bos staan zoenen. Een verrassend moment en ontzettend leuke ontmoeting. Te ontdekken dat hij F. is en voor hem dat ik Ellie ben.
30 reacties. Plaats een nieuwe
Wat leuk verteld Ellie! Zo is het ook. N leuke traditie die nu in n ander jasje is gestoken
Voor mij dan
Juist de verbondenheid die er is met n groep mensen.om samen de versieringen te maken vind ik fijn. En de spontane ontmoetingen koester ik. Het was n mooie zondag, zo geweldig dat jij er bij was samen met je man. Vlgd jaar hoop ik je weer op t meuleplein te zien. Bedankt voor je verhaal Ellie!!! Xxx
Ik ben het wel met je eens Marleen, inderdaad in iets ander jasje dan in mijn beleving van vroeger, maar het was fijn weer te zien en erbij te zijn, ook na afloop! En van de ontmoetingen met mensen, daar geniet ik ook van! Volgend jaar weer! xxx
Lieve Ellie heb je verhaal gelezen.over de oude tradities in het dorp. Het is altijd bijzonder wanneer jezelf ouder wordt deze herinneringen te kunnen delen.
Heb dit zelf ook gedaan voor mijn kinderen mijn verhaal in een boek geschreven voor mijn twee dochters. Het huis uit mijn jeugd en uitgegeven. De foto’s van Marleen Hansen vind ik heel mooi. Ga zeker ook je andere verhalen lezen. Het is zo leuk juist het verleden wat zo dierbaar blijft met velen te mogen delen met elkaar. Zo kostbaar voor later!
ps ben niet zo bedreven met sociaal media op dit gebied. Msch. kun je me nog wat tips geven hoe alles gaat.
Welkom op mijn website en hier op de blog Trudy, leuk!! En al meteen gereageerd, dat vind ik echt heel fijn! Hier zijn stukjes te lezen over het dagelijkse leven en ook herinneringen aan vroeger beschreven, van alles wat, dingen die mij bezighouden. Onder ‘kunst’ zie je eigen werk. Het schilderen heeft een poosje stil gelegen, maar heb het, nog maar zeer miniem, wel weer opgepakt.
Wat mooi dat je een boek voor je kinderen hebt geschreven, dat zal een kostbaar bezit zijn! Ik begrijp dat het ook uitgegeven is, geweldig! Zie dat het bij B. te koop is.
Kun je mij in een e-mail aangeven waar je uitleg bij wilt hebben, misschien kan ik je helpen. Mijn e-mailadres heb je nu ook.
Wederom weer een mooi avondtuur Ellie . En heel mooi geschreven. Ook leuk om zoveel beeld materiaal te kunnen zien.
Liefs Linda .
Linda leuk dat je hier bent! Voor mij was het een hele fijne zondag, ik heb genoten!
Wat leuk, deze traditie Ellie! Het zegt mij allemaal niets, maar ik vind het leuk om te zien en te lezen.
Vroeger hadden wij katholieke buurmeisjes en ik was zo jaloers omdat die een witte ‘bruidsjurk’ kregen en cadeautjes vanwege hun communie! Natuurlijk had ik geen idee wat dat was, bij ons was alles veel strenger. Hier in het zuiden is het zoveel vrijer ademen en kunnen de processies dus nog steeds in al hun pracht uitgevoerd worden <3
Mooie reactie van jou, Marjolein. Ontroerend vanwege de ‘bruidsjurk’ en de cadeautjes die de buurmeisjes kregen en wat jij ook wel wilde, maar fijn dat je nu vrijer kunt ademen en daarvan geniet, van dat laatste ben ik overtuigd! ❣️
Mooi geschreven. Ik moest direct denken aan een boekje dat ik als kind wel vijftig keer heb gekezen. Over zo’n prosessie. Boekje ben ik kwijt. Zat er elke keer bij te janken.
Ach Mies, wat naar dat je als kind zo bedroefd was, maar toch telkens weer dat boekje wilde lezen, dat vind ik dapper! ik ben nu wel heel benieuwd hoe dat boekje heette?
Vroegers werden er veel jeugdboekjes door paters geschreven. Ik ben zijn naam kwijt. Het boekje heette ‘Mia’.
Ze was ziek maar liep als engeltje toch mee in de processie. Ze stierf kort daarna. Haar moeder kreeg een nieuw kindje. Dood en leven in een notendop. Tranen met tuiten.
Volgens mij heb ik het gevonden: Passier, M. T., & Vorst, M. (1949). Mia. Achel: Cisterciënser-abdij
Geweldig dat je dat boekje nog hebt, Mies! Nostalgie…
Alleen de schrijver en een afbeelding van de kaft. Het boekje zelf is helaas vooralsnog spoorloos.
Dat is echt jammer, misschien komt het nog boven water…je hebt het ooit gehad. Is 🙏🏻 tot de H Antonius niet voor dingen die je kwijt bent 😉
Wat een tragedie! Als kind ben je voor dit soort zaken natuurlijk super gevoelig. Ik snap jouw tranen met tuiten. De titel ‘Mia’ tovert een glimlach op mijn gezicht, echt een naam uit Brabant of Limburg, geweldig!!
Wat mooi om te zien Ellie! Ik zie op de foto’s nu ook meisjes in gele jurkjes en een witte engel, dus vermoed ik toch dat jouw jurkje indertijd ook een gele is geweest. Heel leuk verteld en ik ga ook nog even op de website van marleen kijken. Lieve groet! xxx
Dank je wel, Jannie. Heb ook een wit jurkje in mijn gedachten, dat zal dan toch het communiejurkje zijn geweest 😊 Zeker eens kijken op de site van Marleen Hansen, echt de moeite waard!
Met plezier gelezen. Mooi dat er tradities zijn die blijven bestaan.
Dank je wel, Wilma. Denk dat het voor velen onbekend zal zijn, maar voor mij wel een leuke herinnering nadat ik zondag ben gaan kijken en dat na zoveel jaar.
Voor mij is het inderdaad onbekend, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen.
Mooi om te lezen, Ellie! Zelf heb ik er minder mee te maken gehad. Het is me niet bijgebleven in ieder geval. Warme groet
Dank, Mieke. Ik geloof dat deze processie ook meer in Limburg werd gehouden dan elders.
Mooi om erbij te zijn en om de sfeer te proeven op deze zondagochtend. We waren er vanaf de opbouw tot en met, helaas, de snelle afbraak bij. Maar het was heel leuk om daar met jou en fijne mensen te zijn 🤗👍🏻.
Ja, we hebben alles gezien en de sfeer geproefd, mooi! Het samenzijn na afloop was ook fijn.
Fijn om te lezen, de foto’s illustreren je verhaal prachtig. Bijzonder toch, even terug gaan in de tijd, naast en in het nu …
Ik vond het na zoveel jaren ook een bijzondere ervaring, Cora. Een goed gevoel aan overgehouden, ook aan het samenzijn met anderen, verbinding.
Ook liep er vroeger een groep ‘Maagden’ mee. Ongehuwde meisjes in witte lange jurken. Het was altijd een sensatie in het dorp als naderhand bleek dat er eentje zwanger was.
Ja, de ‘Maagden’…volgens mij heeft mijn zus óók nog als Maagd in de processie gelopen, Lisette! Die groep ben ik vergeten te vermelden, fijn dat jij er ook over mee kunt praten! De sensatie van de ‘zwangere maagden’ heb ik gemist.
[…] Sacramentsprocessie. Na meer dan vijftig jaar ben ik afgelopen zomer nog eens gaan kijken. Dat is hier te […]