Wat een ‘witte-jassen-dag’ en na afloop ‘koffie-met-een-bekende’ uit mijn tienerjaren moet worden, wordt een ‘survival-dag’.
Op weg naar de kliniek in Nijmegen overvalt mij een onbestemd gevoel. Zoemt de motor anders? Kan de auto minder goed vooruit of verbeeld ik het mij?
Bij het stoplicht in Malden slaat de motor af. Ik start opnieuw. Weer slaat de motor af. Ook een tweede keer. Ik start een derde keer. Geef flink gas. De motor brult. De grote bocht naar links lukt. Gelukkig is er rechts van de weg een parkeerplaats.
Besluit al snel verder te gaan. Althans, dat wil ik proberen, maar na een paar meter weet ik het zeker. Panne. Schurend geluid. Ik wil schakelen, maar dat gaat niet meer. Knipperlichten aan. Kan niet anders dan mij uit laten drijven totdat ik van de weg af kan gaan. Het getoeter van de auto’s achter mij negeer ik. De eerste de beste gelegenheid sla ik rechtsaf. Blijk ik bij een garage te staan. De monteur wil wel even kijken. Iets met de versnellingsbak, de koppeling niet te vinden.
Eerst bel ik de kliniek, daarna de ANWB. Mevrouw van het callcenter is erg snibbig
‘Staat u bij een garage?’
‘Ja’
‘Als u daar de auto heeft aangeboden houdt het nu op. De monteurs mogen niet stoppen bij een garage. Ik kan dus niemand naar u toe sturen’
‘Maar mevrouw, luistert u eerst eens naar mij. Ik heb de auto hier niet ter reparatie aangeboden’
‘Maar u staat bij een garage’
‘Wat zou u in zo’n geval doen? Drukke weg, snelheid mag 80 waar ik misschien nog 30 rijd vanwege het uitdrijven. Gevaarlijk ook nog. Bij de eerste de beste gelegenheid ben ik rechtsaf geslagen en zie pas dan dat ik bij een garage sta’
‘De regels zijn nu eenmaal dat wij de monteurs daar niet heen mogen sturen’
‘Toch wil ik een monteur. Ben al 20 jaar lid, heb altijd trouw betaald en het is puur toeval dat ik hier sta. Ik ken Malden niet eens en kan met de auto beslist niet meer rijden’
Na veel heen en weer gepraat waarbij ik mijn irritatie moet verbergen, tenslotte heb ik haar hulp nodig, bindt zij in.
‘Ik zal eens kijken wat ik voor u kan doen. Kan het vast wel voor u oplossen’
‘Dat zou fijn zijn’
‘Kunt u ergens binnen wachten? Het is te koud om buiten te zijn’
‘Dat zal zeker lukken’
‘Staat u daar wel veilig?’
‘Ik red mij wel als u nu zorgt voor een monteur’
‘Ik zal iemand sturen. Er is altijd wel een mouw aan te passen. Het kan wel anderhalf uur duren’
‘Dank u wel’
‘Dag mevrouw en zorg dat u ergens veilig en warm binnen bent’
Geregeld.
wordt vervolgd
19 reacties. Plaats een nieuwe
Wat een pech Ellie…ik heb het gevoel dat het ergste nog moet komen.
Maar je hebt je er dapper door heen geslagen die eerste helft…
Liefs Joke
Het vervolg komt eraan, Joke! Pech was het op weg naar mijn afspraak, maar zoiets komt natuurlijk nooit gelegen. Dank voor je lieve compliment ❤️
Een slecht begin van een volle dag, en een veeg teken dat dit alleen nog maar het begin is. . .
Het was even schrikken, Cora. Maar al snel ga je in de regel- en overlevingsdrang. Je moet 🙂
Oei een cliffhanger, laat ons niet te lang in spanning Ellie
Beloofd, Sonja 😀
Ooh, dat klinkt niet best. Klinkt als ping ping… maar je zit warm..
Zoiets kost natuurlijk altijd wat, zowel energie en geld, maar het is niet anders, Mira
Jeetje! Vaak ben je afhankelijk van de telefonist(e) en daar stop de klantvriendelijkheid soms al. Ik ben zeker benieuwd naar Survival-dag-2, Ellie.
Misschien had deze dame wel last van maandagochtend-humeur, maar gelukkig kon ik haar overreden mee te werken. Survival-dag-2 komt eraan, beloofd, Mieke xx
Wat goed dat je niet uit elkaar geploft bent, sterk is dat. Je witte jassen moeten afbellen denk ik en met dat op de achtergrond kalm blijven, petje af.
Gelukkig ben ik niet ontploft. De dame in kwestie was onuitstaanbaar totdat ik mij op een nette manier liet gelden. Toen bond zij in. Bedacht later dat zij het druk had, zich misschien niet lekker heeft gevoeld, ach je weet vaak niet wat er bij mensen speelt. Als eerste de afspraak afgezegd en daarna nog eens met de kliniek contact gehad dat ik zeker weten niet kon komen, dat gaf inderdaad veel rust. Kon ik mij alleen op Polo richten 😉
Blijft voor mij toch over dat ik denk: petje af, dame.
Dank voor je complimentje, Athy!
Ik ben dan altijd blij dat je schrijft, dan weet ik dat het goed is afgelopen, maar tjeempie wat een toestand en wat wordt er dan veel van je gevraagd. Dit is echt weer zo’n staaltje tegenwoordigheid van geest, en we zijn nog maar halverwege. Niet een week wachten met het vervolg hoor, ik kan niet wachten!
Anne, wat heb je lieve woorden bij je reactie! Het was voor mij echt een survival-dag, maar als het moet kan een mens veel. Wel een enorme aanslag op het fysiek, moet er nog van ‘bij’ komen. Deel 2 volgt snel, beloofd xx
Wel goed dat je je niet hebt laten afschepen Ellie, wat een toestand!
Gelukkig waren er die dag ook hulpvaardige en vriendelijke mensen, Jannie!
[…] je het begin van deze survival-dag hebt gemist kun je dat hier nog […]